Άρθρο μου για το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό «Βιβλιοδείκτης», 5 Απριλίου 2013


«Δεν είχα προλάβει να τελειώσω την αφήγηση της χθεσινής μου περιπέτειας όπου γράμματα κόχλαζαν και συνέθεταν λέξεις με τους μυρωδάτους καπνούς τους στο περιορισμένο μεταλλικό σώμα μου, και το ανδρικό χέρι, το ίδιο που ήταν υπεύθυνο για την περιπέτεια, πήρε το γειτονικό σκεύος από το ράφι. Όπως είχε κάνει και μ’ εμένα, το τοποθέτησε στην εστία με τρόπο που οι φλόγες έγλυφαν απαλά το κάτω μέρος του. Το βλέμμα του άνδρα είχε αλλάξει. Έδινε την εντύπωση πως χόρευε ο ίδιος μέσα στο ζεστό σκεύος έναν χορό ερωτικό, εκστασιασμένος από το πάθος και την προσμονή για δημιουργία.
Παραδομένος στην αγκαλιά της φαντασίας, άρχισε να ξεχωρίζει τα υλικά που με επιμέλεια είχε συγκεντρώσει από διάφορα μέρη που είχε επισκεφτεί. Πρώτο υλικό, η αγάπη που ζεστή όπως οι φλόγες ακούμπησε μαλακά το σκεύος. Ακολούθησε την τρυφερότητα κι άφησε κι αυτή τους χυμούς της. Η μυρωδιά από τον συνδυασμό των δύο αυτών υλικών δεν άργησε να γαργαλήσει τη μύτη μου: τα συναισθήματα. Λίγες σταγόνες γευστικής μαγείας, δύο κουταλιές αισιοδοξίας, μία πρέζα αγνότητας και ένα καλό ανακάτεμα με αργές και ρυθμικές κινήσεις για να δέσουν όλα μαζί αρμονικά. 
Το ανδρικό χέρι ακουμπά με προσοχή ένα μικρό γυάλινο βαζάκι με κόκκινο καπάκι, κρυμμένο κάπου στο τρίτο ράφι. Το ανοίγει σαν να το χαϊδεύει και παίρνει τρεις μικρούς κόκκους ρεαλισμού. Τρίβοντάς τους απαλά πάνω από το σκεύος, ψιθυρίζει κάποιες λέξεις με μάτια κλειστά. Επιστρέφει το βαζάκι στη θέση του και με έντονες και γρήγορες κινήσεις προσθέτει αρκετή δράση με το δεξί του χέρι και μπόλικο χιούμορ με το αριστερό. Έπειτα, ψιλοκόβει τη σάτιρα σε πολύ μικρά κομματάκια και τα προσθέτει κι αυτά στο μείγμα που σιγοβράζει αναδύοντας θεσπέσιες μυρωδιές.
Προσέχοντας ακόμη και την παραμικρή λεπτομέρεια στην επιλογή και την ποσότητα των υλικών του, ο άνδρας αναμειγνύει σε μισό φλιτζάνι ελάχιστη μελαγχολία και αρκετή συγκίνηση και ρίχνει κυκλικά στο σκεύος το περιεχόμενο. Πασπαλίζει το μείγμα με ειλικρίνεια, ανακατεύει ακόμη μια φορά και το μεθυστικό άρωμα πλημμυρίζει τον χώρο.
Ο άνδρας φέρνει μια κουταλιά στα χείλη για δοκιμή. Η γεύση, το άρωμα, τα συναισθήματα, η συγκίνηση βρίσκονται όλα εκεί. Ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, δεν έχει πια παρά να μεταφέρει τη «συνταγή» του στο χαρτί ώστε να τη γευτούν και άλλοι, μικροί και μεγάλοι.

Το παραπάνω κείμενο γράφηκε με αφορμή τα 208α γενέθλια του Δανού παραμυθά Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν (1805-1875) που εορτάζονται στις 2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.