Ακολουθεί το άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα «ΦΩΝΗ της Ροδόπης» με τίτλο: «Η σημασία των τελευταίων ημερών». 


Τελευταία εβδομάδα, τελευταίες ημέρες του χρόνου αυτές, γεμάτες χαρά, αγάπη και καρτερική προσμονή για τον ερχομό του νέου έτους. Ημέρες σαν και αυτές μένουν βαθιά χαραγμένες στην μνήμη μας και φυλάσσονται καλά οι εικόνες, οι στιγμές και τα συναισθήματα κυρίως του μεταιχμίου της παλιάς και της νέας χρονιάς.


Σ’ αυτό ακριβώς το χρονικό σημείο τα συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας του καινούριου χρόνου έρχονται να καλύψουν τα συναισθήματα της αναμονής του παλιού χρόνου. Έρχονται σαν ένα μαγικό, αόρατο σφουγγάρι να σβήσουν όλες τις αγωνίες, τους μόχθους, τους κόπους και τον διαρκή αγώνα για επιτυχία σε κάθε επίπεδο (επαγγελματικό-οικονομικό, συναισθηματικό, οικογενειακό) και να μας δώσουν κουράγιο, δύναμη και θάρρος για να προχωρήσουμε στην επόμενη χρονιά. Παράλληλα, διαθέτουμε και την πείρα που μας δημιουργήθηκε μέσα από διάφορες εμπειρίες καθ’ όλη την διάρκεια του παλιού χρόνου η οποία μας αναδεικνύει σε άτομα και χαρακτήρες πιο σοφούς, πιο ορθούς, πιο άξιους.


Έχοντας ως γνώμονα και ως σημείο αναφοράς αυτήν την αποκτηθείσα πείρα οφείλουμε να προχωρούμε στο νέο έτος με αμείωτη την ένταση της προσπάθειάς μας για την οδήγηση στην ευδαιμονία, όχι στην υλική αλλά στην πνευματική. Άλλωστε τι νόημα έχει ένας άνθρωπος με ωραίο περιτύλιγμα (έστω και το ωραιότερο) που στερείται ουσίας; Το περιτύλιγμα, δηλαδή τα υλικά αγαθά, τα άψυχα αντικείμενα, η υλική ευδαιμονία είναι προσωρινό, εφήμερο που διέπεται από την αλλοίωση του χρόνου σε αντίθεση με την ουσία που διέπεται από τους κανόνες της αιωνιότητας και καθορίζει τους αγαθούς ανθρώπους.

Πέραν όμως των άλλων, οι τελευταίες αυτές ημέρες είναι και ημέρες ανασκόπησης, κατά την διάρκεια των οποίων θα ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό πρώτα για εμάς τους ίδιους και έπειτα για το κοινωνικό σύνολο, μέλη του οποίου (ευτυχώς ή δυστυχώς) αποτελεί ο κάθε ένας από εμάς, να εξετάσουμε συνοπτικά όλες τις πράξεις μας, την συμπεριφορά μας, τις στιγμές που ζήσαμε και τις εικόνες που συλλέξαμε με τις αισθήσεις μας και όλα αυτά να τα αξιολογήσουμε, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα (ή πιο ορθά να γνωρίσουμε πτυχές της προσωπικότητάς μας που αγνοούσαμε) τον εσωτερικό μας κόσμο, να μάθουμε τι μας ενοχλεί, τι μας πειράζει, να δούμε αν συμπεριφερθήκαμε λανθασμένα σε κάποιο γεγονός και πως αισθανθήκαμε μετά, αν στενοχωρήσαμε με τη συμπεριφορά μας κάποιον συνάνθρωπό μας, αν και πόσους στόχους που θέσαμε στο ξεκίνημα της παλιάς χρονιάς πετύχαμε…

Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο η καινούρια χρονιά θα είναι για μας μια πρόκληση που θα μας δίνει κάθε μέρα το κίνητρο για τον αγώνα της ζωής. Εξάλλου, ζωή χωρίς αγώνα δεν νοείται, είναι κάτι άλλο χωρίς ουσία και νόημα, που πλήττει κανείς μέσα σ’ αυτό. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους που να ανταποκρίνονται στις δυνατότητές μας και θα χτίσουμε μια ορθή προσωπικότητα που να αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Επομένως, διπλό το όφελος από την ανασκόπηση που θα κάνουμε τις τελευταίες ημέρες κάθε χρόνου που φεύγει.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους ανθρώπους και κυρίως σ’ αυτούς που περνάνε μόνοι τους αυτές τις γιορτινές ημέρες (πόσο μάλλον μια ημέρα όπως την σημερινή) η καινούρια χρονιά να αποτελέσει μια ασταμάτητη πρόκληση, γεμάτη συγκινήσεις και επιτυχίες που θα κρατά αμείωτη την ένταση για την συνέχιση του αγώνα της ζωής. Και να θυμάστε πως με την παραμικρή αποτυχία δεν τα παρατάμε, αντιθέτως συνεχίσουμε με μεγαλύτερη θέρμη και δύναμη.

Άρθρα της στήλης «Η κοινωνία αλλάζει, εσένα σε νοιάζει;»: αντί επισκόπησης

Η κοινωνία μας αλλάζει και μας καλεί να αλλάξουμε κι εμείς αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, δημιουργικοί, δραστήριοι.

Τίποτα δεν είναι και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως «τυχαίο» αλλά ως συνδυασμός και απόρροια στενά συνδεδεμένων μεταξύ τους επιλογών.

Το κίνημα του εθελοντισμού καθημερινά επεκτείνεται και κερδίζει αρκετούς υποστηρικτές οι οποίοι αφιερώνοντας χρόνο από τις υποχρεώσεις τους, ενώνουν τις δυνάμεις τους για έναν καλύτερο κόσμο.

Τα θέματα και γενικότερα τα ζητήματα που άπτονται της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των περίπου 500.000.000 πολιτών της, αφήνουν αδιάφορο το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών που προτιμούν και επιμένουν να παραπονιούνται για τα κακώς κείμενα (περισσότερο των Εθνικών Κυβερνήσεων) παρά να αναζητήσουν βελτιωτικές προτάσεις που θα οδηγήσουν τόσο στην εξομάλυνση των κοινωνικών διαφορών και των συνθηκών επιβίωσης (ενώ θα έπρεπε να μιλάμε για συνθήκες διαβίωσης) όσο και στην ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Πολλές είναι οι απόψεις που διατυπώνονται για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με την ευρύτερη έννοια και ακόμη περισσότερες μετά τις Ευρωεκλογές που αφήσαμε πίσω.

Πολλά τα ερωτηματικά που γεννούν οι πολιτικές που προτείνει και εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στους ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι θεωρούν ότι αυτό που ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «Ευρώπη» είναι μια ομάδα γραφειοκρατών που εργάζονται στις Βρυξέλλες ή ακόμη ότι είναι απλώς μια ατέλειωτη δεξαμενή χρημάτων.

Πολλές είναι οι συζητήσεις που γίνονται και οι απόψεις που διατυπώνονται για το ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της τέχνης και ειδικότερα της ποίησης. Άραγε η τέχνη θα πρέπει να παίρνει μια στάση παρατηρητή στις διάφορες εξελίξεις της κοινωνίας και να αναφέρεται μονάχα στις ομορφιές του φυσικού περιβάλλοντος της κάθε εποχής και στα συναισθήματα του ποιητή ή μήπως να στηλιτεύει τις όποιες παρατυπίες και σφάλματα του πολιτικού και του κοινωνικού χώρου;

Στατιστικά στοιχεία της στήλης «Η κοινωνία αλλάζει, εσένα σε νοιάζει;»
23 Άρθρα
10 Συνεντεύξεις
29.829 Λέξεις
164.611 Χαρακτήρες
380 Παράγραφοι