Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι η χώρα μας αδυνατεί να καταστείλει ή έστω να περιορίσει μια πυρκαγιά σε δασικές εκτάσεις κυρίως λόγω έλλειψης κατάλληλων μέτρων πυροπροστασίας και πρόληψης. Υπό αυτές τις συνθήκες γινόμαστε κάθε χρόνο μάρτυρες ενός περίεργου χόμπι να καθόμαστε στην προστασία του αναπαυτικού καναπέ μας και να κοιτάζουμε δίχως να πιστεύουμε στα μάτια μας τις πυρκαγιές που κάθε καλοκαίρι (ναι, πλέον έχει γίνει θεσμός!) καταστρέφουν αρκετά στρέμματα δάσους και λιγοστεύουν όλο και περισσότερο το οξυγόνο που έχουμε.

Δυναμική λοιπόν απάντηση σ’ αυτό το ελληνικό χόμπι έδωσαν με την παρουσία τους την Κυριακή 8 Ιουλίου 2007 στην πλατεία Συντάγματος μπροστά από το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων πολίτες κάθε ηλικίας απαιτώντας να μην χαθεί ούτε ένα εκατοστό δάσους από τον απανθρακωμένο θησαυρό της Πάρνηθας και να παρθούν επιτέλους (έστω και κατόπιν εορτής…) μέσω νομοσχεδίου μέτρα για τις πλούσιους φυσικούς πνεύμονες της Ελλάδας.

Στην μαζική αυτή κινητοποίηση είχα την χαρά να πάρω κι εγώ μέρος με το WWF Ελλάς το οποίο σχεδίασε πρωτότυπες αφίσες με μηνύματα όπως: «Άνθρακας ο Θησαυρός», «Ο;», «Να γίνουν πράξη ΤΩΡΑ οι εξαγγελίες για την προστασία των δασών» και μια πληθώρα καυστικών συνθημάτων για την απόλυτη καταστροφή που σημάδεψε έναν από τους σημαντικότερους ίσως πνεύμονες της Αττικής. Ας ελπίσουμε ότι η πολιτική εξουσία είχε τα αυτιά της ανοικτά για να ακούσει την οργή των πολιτών απέναντι στην υποβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος και να λάβει (αν και πολύ καθυστερημένα) δραστικά μέτρα!