Οι παρακάτω προτάσεις-απόψεις για την Ελληνική Παιδεία έχουν σταλεί με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στο Υπουργείο Παιδείας, στην Βουλή των Ελλήνων, στη "Νέα Δημοκρατία", στο "ΠΑ.ΣΟ.Κ.", στον "Συνασπισμό" και στο "Κ.Κ.Ε." τον Σεπτέμβριο του 2005. Επίσης, έχουν δημοσιευτεί στην στήλη "Με την ματιά ενός φοιτητή" στην εφημερίδα της Καβάλας "Χρονόμετρο", το Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2005.
Μια νέα σχολική χρονιά έχει αρχίσει και ο αγώνας για την κατάκτηση της γνώσης συνεχίζεται μετά από μια μικρή διακοπή δύο μηνών. Ή μήπως συνεχίζεται ο αγώνας για την κατάκτηση μιας θέσης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας ; Δυστυχώς, οι περισσότεροι μαθητές ωθούνται από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα στην υιοθέτηση μιας τέτοιας άποψης, αδιαφορώντας για την πραγματική αφομοίωση και κατανόηση των νοημάτων και των γνώσεων που προσφέρουν τα σχολικά βιβλία. Όμως, συνεχώς ακούμε κριτικές και απόψεις που τάσσονται κατά του υπάρχοντος εκπαιδευτικού συστήματος, χωρίς να προβάλλουν παράλληλα και κάποιες προτάσεις που να δίνουν λύση στο πρόβλημα ! Στην αναζήτηση αυτών ακριβώς των προτάσεων θα δοθεί το βάρος και η ανάλυση του παρόντος άρθρου.
Αρχικά, το Δημοτικό Σχολείο αποτελεί την πρώτη επαφή του παιδιού με το εκπαιδευτικό σύστημα και την πορεία της παιδείας. Για τον λόγο αυτό, θεωρώ πως μέσα από το παιχνίδι και την συλλογική εργασία ( όπως κατασκευή μιας ζωγραφιάς από κοινού όλων των μαθητών της τάξης με ένα συγκεκριμένο θέμα, θεατρικό έργο κ.α. ) το παιδί θα μάθει να συναναστρέφεται με τα άλλα παιδιά και να μπαίνει σιγά σιγά και αβίαστα στις διαδικασίες της κοινωνικοποίησης, μαθαίνοντας παράλληλα τι θα πρέπει να αποφεύγει και πώς να συμπεριφέρεται έναντι των άλλων παιδιών. Επίσης, χωρίς το άγχος του διαγωνίσματος και των εξετάσεων το παιδί θα κατανοήσει την γραφή, την ανάγνωση και το πνεύμα γενικά του σχολείου. Επομένως, πιστεύω πως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τοποθετηθούν εξετάσεις στις δύο τελευταίες τάξεις, αφού ο στόχος του παιδιού τότε δεν θα είναι η κατάκτηση της γνώσης αλλά η κατάκτηση ενός καλού βαθμού, ο οποίος θα αποτελέσει το εισιτήριο για την προαγωγή του μαθητή στην επόμενη τάξη και στο Γυμνάσιο. Αν γίνει στόχος του παιδιού η κατάκτηση ενός καλού βαθμού μόνο και μόνο για την προαγωγή του στην επόμενη τάξη, τότε είναι πολύ πιθανό να καταφύγει σε φαινόμενα όπως η παπαγαλία, η οποία αλλοιώνει και καταστρέφει το πνεύμα της παιδείας. Προσωπικά, πιστεύω πως το Δημοτικό σχολείο θα πρέπει να στοχεύει στην παροχή ενός προγράμματος μελέτης που να αντιστοιχεί κατά κάποιο τρόπο στον κάθε μαθητή, εκτός του ότι θα πρέπει να παρέχει τις κατάλληλες και βασικές γνώσεις. Αν από το Δημοτικό σχολείο ο κάθε μαθητής καταλάβει και υιοθετήσει ένα πρόγραμμα μελέτης που να ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα του και στην προσωπικότητά του, τότε θα είναι πολύ εύκολο για αυτόν να προχωρήσει στις επόμενες βαθμίδες του εκπαιδευτικού μας συστήματος, εύκολα και απλά.
Στη συνέχεια, στο Γυμνάσιο θεωρώ καλύτερο να υπάρχει μια «περίοδος προσαρμογής» ( περίπου από την αρχή της χρονιάς μέχρι τον Δεκέμβριο ), ώστε να μπορεί ο μαθητής του Δημοτικού να συνηθίσει το πνεύμα και τον χαρακτήρα του Γυμνασίου. Πολλά παιδιά δυσκολεύονται αρκετά σε αυτήν την αλλαγή από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και είναι αδύναμα και φοβισμένα. Όσο για τον στόχο του Γυμνασίου, πιστεύω πως οφείλει να καθοδηγεί τους μαθητές στο να επιχειρούν μια πιο προσεκτική προσέγγιση στο κάθε μάθημα με σκοπό να αντλούν στοιχεία ( ώστε να τα εφαρμόσουν στην καθημερινή τους ζωή ) και όχι απλώς να μαθαίνουν μηχανικά χωρίς να χρησιμοποιούν την κρίση τους και την λογική τους.
Τέλος, η μεγάλη μου ανησυχία και αυτό που θεωρώ ως την μεγαλύτερη πληγή στην ελληνική παιδεία είναι ο χαρακτήρας που έχει πάρει το Λύκειο. Ανησυχώ πολύ γιατί το Λύκειο έχει μετατραπεί σε έναν προθάλαμο των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αυτό έχει ως δραματικό αποτέλεσμα να ωθούνται οι μαθητές σε ένα ξέφρενο κυνήγι βαθμών, χωρίς να νοιάζονται για τις γνώσεις και για την παιδεία και να ψάχνει το Υπουργείο Παιδείας θέματα που να κατηγοριοποιούν τους μαθητές στην βαθμολογική κλίμακα, γεγονός που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στο πως πρέπει να επιλέγονται τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Όσον αφορά γενικά το Λύκειο, πιστεύω πως η ονομασία των μαθημάτων σε «μαθήματα γενικής παιδείας» και «μαθήματα κατεύθυνσης» είναι άκρως λανθασμένη και θα πρέπει όλα τα μαθήματα από την Α’ Λυκείου μέχρι και την Γ’ Λυκείου να λέγονται απλώς «μαθήματα», όπως ακριβώς και στο Γυμνάσιο. Υποστηρίζω μια τέτοια θέση, γιατί δεν θεωρώ καθόλου σωστό να μπαίνει η έννοια της εξειδίκευσης από τέτοια ηλικία. Και τι εννοώ με αυτό : Με την ύπαρξη των κατευθύνσεων στην Β’ Λυκείου, ο μαθητής καλείται ουσιαστικά να διαλέξει την σχολή που επιθυμεί και να εξειδικευτεί ( παρακολουθώντας τα μαθήματα της κατεύθυνσής του ) σε κάτι συγκεκριμένο που δεν θα του προσφέρει τις γνώσεις για την ζωή και για την προσωπική του ανάπτυξη αλλά μόνο και μόνο για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Κάτι τέτοιο όμως δεν ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα και σε αυτά που πρεσβεύει μια ορθή παιδεία. Προτείνω, λοιπόν την κατάργηση των κατευθύνσεων και την ύπαρξη σε όλες τις τάξεις του Λυκείου μαθημάτων που βοηθούν τον μαθητή με γνώσεις για την ζωή, την κοινωνία, τον κόσμο. Ακόμη, προτείνω την κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων στην Γ’ Λυκείου και την αντικατάστασή τους με εξετάσεις που αξιολογούν τους μαθητές, παρέχοντάς τους το «Απολυτήριο». Με τον βαθμό του «Απολυτηρίου» ( ο οποίος βαθμός θα βγαίνει από το 25% του γενικού βαθμού της Α’ Λυκείου, το 25% του γενικού βαθμού της Β’ Λυκείου και το 50% του γενικού βαθμού της Γ’ Λυκείου ) και με εξετάσεις μέσα στην σχολή που θέλουν να περάσουν, οι μαθητές θα μπορούν να εισάγονται στο ΑΕΙ ή ΤΕΙ που επιθυμούν. Για να αποφεύγονται φαινόμενα αλλοίωσης των αποτελεσμάτων και για να είναι όσο πιο αδιάβλητο γίνεται αυτό το σύστημα εισαγωγής, το Υπουργείο Παιδείας θα έχει την ευθύνη από κοινού με το προεδρείο του κάθε ΑΕΙ και ΤΕΙ να διαλέγουν θέματα και να επιτηρούν τους υποψήφιους. Τα γραπτά των υποψηφίων θα συγκεντρώνονται και θα βαθμολογούνται από μια ειδική επιτροπή που θα αποτελείται από 2 εκπροσώπους του Υπουργείου Παιδείας, 5 εκπροσώπους των ΑΕΙ, 5 εκπροσώπους των ΤΕΙ στο Υπουργείο Παιδείας. Θεωρώ πως είναι εύλογο να ελέγχονται όλα τα γραπτά από μια και μόνο επιτροπή για να είναι όσο το δυνατό πιο δίκαια βαθμολογημένα. Τα μέλη της επιτροπής αυτής θα μπορούν να αλλάζουν ανά χρόνο και να επιλέγονται με κλήρωση.
Το χρονοδιάγραμμα που προτείνω είναι :
Ιούνιος – οι μαθητές της Γ’ Λυκείου να δίνουν εξετάσεις μέσα στα πλαίσια του σχολείου για να πάρουν το «Απολυτήριο».
Ιούλιος ( αρχές ) – Οι μαθητές να απευθύνονται στα ΑΕΙ και ΤΕΙ που επιθυμούν και να εγγράφονται σε καταλόγους για τις εξετάσεις εισαγωγής.
Ιούλιος και Αύγουστος – Προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις των ΑΕΙ – ΤΕΙ.
Σεπτέμβριος ( αρχές ) – Εξετάσεις στα ΑΕΙ – ΤΕΙ.
Νοέμβριος ( αρχές ) – Ανακοίνωση αποτελεσμάτων από το Υπουργείο Παιδείας και εγγραφή των μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ που πέρασαν.Τέλος, προτείνω :
1. Τα θέματα της Παιδείας και τις αρμοδιότητες του Υπουργείου Παιδείας να τα διαχειρίζεται η Βουλή των Ελλήνων. Επίσης, οι αποφάσεις για το περιεχόμενο της παιδείας να παίρνονται από κοινού όλων των παρατάξεων που βρίσκονται στην Βουλή των Ελλήνων. Πιστεύω πως με τον τρόπο αυτό θα σταματήσει να γίνεται η παιδεία ένας χώρος όπου ο κάθε πολιτικός χρησιμοποιεί για να πάρει ψήφους και το σημαντικότερο : να σταματήσουν επιτέλους αυτές οι αλλαγές που βλέπουμε στην παιδεία όταν αλλάζει μια κυβέρνηση ή ο Υπουργός Παιδείας.
2. Τακτικά σεμινάρια ανά έξη μήνες όλων των εκπαιδευτικών που βρίσκονται και διδάσκουν στα Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας, με σκοπό να μάθουν και να εφαρμόσουν καινούριες μεθόδους διδασκαλίας που να αποδίδουν περισσότερα στους μαθητές.
3. Την διανομή των βιβλίων στα σχολεία για κάθε νέα σχολική χρονιά στο τέλος του Ιουνίου, ώστε να μην παρουσιάζονται τον Σεπτέμβριο προβλήματα με τα βιβλία.
4. Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς ( αρχές Σεπτεμβρίου ) να γίνεται συνέλευση όλων των καθηγητών και να βγαίνει το πρόγραμμα για όλες τις τάξεις του κάθε σχολείου, για να μην υπάρχουν προβλήματα, όπως υφίσταται κάθε χρόνο ( το πρόγραμμα να βγαίνει στα μέσα του Οκτωβρίου ).
5. Την υποχρεωτική παρακολούθηση της ελληνικής παιδείας όλων των παιδιών μέχρι και το Λύκειο ( 12 χρόνια ).
0 Comments