Σίγουρα όλοι θα έχετε ακούσει, δει ή διαβάσει ιστορίες με βασιλιάδες που ζούνε σε μια απόλυτη χλιδή, μέσα σε ανέσεις και ακριβά πράγματα. Μεταξύ αυτών των πραγμάτων συγκαταλέγεται και το σπουδαιότερο ίσως που δεν είναι άλλο από τον θρόνο τους.
Τόσο για τους ίδιους τους βασιλιάδες όσο και για τους υπηκόους τους η χλιδή και το μέγεθος του θρόνου φανερώνουν την δύναμη, το κύρος και την εξουσία του κάθε βασιλιά. Έτσι ο βασιλιάς δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην κατασκευή του θρόνου του, βάζοντας τους υπηρέτες του να του κατασκευάσουν ένα θρόνο υποβλητικό, μεγάλο, που να προκαλεί αμέσως τον θαυμασμό σε όποιον τον κοιτάζει. Μέσα λοιπόν από τον θρόνο παίρνει την δύναμη και το κύρος το ίδιο το πρόσωπο του βασιλιά.
Όμως για ποιόν λόγο συνέβαινε αυτό στην ιστορία του κόσμου ; Μα, φυσικά για να εδραιωθεί ο θεσμός του βασιλιά και κατ’ επέκταση η Βασιλεία. Πώς θα μπορούσε να πείσει κάποιος ότι ήταν βασιλιάς αν δεν είχε έναν πολυτελέστατο θρόνο, ζώντας μέσα στην απόλυτη τρυφή ; Με τον τρόπο αυτό η Βασιλεία εφαρμόστηκε και προχώρησε αργότερα στην «ελέου Θεού Βασιλεία».
Αντίθετα, στην σημερινή εποχή οι ηγέτες και οι άνθρωποι, γενικά που κατέχουν κάποια εξουσία δεν βρίσκονται σε μεγαλεπήβολους θρόνους, διακοσμημένους με χρυσά στολίδια και μετάξια. Και αυτό γιατί η εξουσία τους και η δύναμή τους δεν πηγάζει από αυτόν τον θρόνο αλλά από εμάς, τον κάθε ένα πολίτη που με την ψήφο του μπορεί να δώσει ή να στερήσει από κάποιον το κύρος και την εξουσία του λαού. Μπορεί να δώσει ή να στερήσει κατά την κρίση του, το δικαίωμα να αποφασίζει, να επιλέγει και να εφαρμόζει κάποιος ιδέες και προτάσεις για τον λαό. Αυτός ο θρόνος υπάρχει και σήμερα, όμως αποτελείται από τον κάθε έναν πολίτη που νοιάζεται για το κοινά και την εξέλιξη του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Εμείς είμαστε ο θρόνος!