Στις 31 Μαρτίου 2006 στην Κομοτηνή, στο κεντρικό αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης πραγματοποιήθηκε ένα Φόρουμ Πολιτών, ένας διάλογος δηλαδή με τους πολίτες με θέμα «Το μέλλον της Ευρώπης και οι προσεχείς διευρύνσεις».
Στην συζήτηση, την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος κ. Μπλιάτκας, συμμετείχαν ο Υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Στυλιανίδης, ο πρώην Επίτροπος και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κ. Παπουτσής, ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κ. Μπεγλίτης, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, κ. Τούσσας, το μέλος της ΠΓ του Συνασπισμού, κ. Τριγάζης και ο γενικός Πρόξενος της Βουλγαρίας, κ. Ιβάνοφ.
Όπως καταλαβαίνετε απ’ όλη αυτή την συζήτηση δεν έλειπαν οι λαμπρές προσωπικότητες αλλά οι λαμπρές ιδέες. Μάλιστα για να το διατυπώσω καλύτερα έλειπαν οι ιδέες. Αλήθεια, τι πιστεύουν όλες αυτές οι φυσιογνωμίες της πολιτικής για το μέλλον της Ευρώπης και για τις προσεχείς διευρύνσεις; Και ακόμα περισσότερο τι πιστεύουν για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Επειδή λοιπόν η συζήτηση τελείωνε και το κρίσιμο αυτό θέμα παράμενε στην άκρη με περισσή επιμέλεια, έθεσα το παρακάτω ερώτημα το οποίο μένει ως σήμερα αναπάντητο, αφού καμιά από τις λαμπρές προσωπικότητες που βρίσκονταν εκεί δεν είχε το θάρρος να δώσει έστω και μια υποτυπώδη απάντηση: 

«Καλησπέρα, σας ευχαριστώ που μου δώσατε τον λόγο. Ονομάζομαι Λαμπαδαρίου Ηρακλής και είμαι φοιτητής του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, το οποίο αντιμετωπίζει σοβαρότατο κτιριακό πρόβλημα και όχι μόνο. Θα ήθελα να κάνω δυο παρατηρήσεις πριν θέσω το ερώτημά μου. Η πρώτη αφορά την αφίσα που υπάρχει στην εκδήλωση. Όπως είπε και ο διευθυντής του Τομέα Διεθνών σχέσεων της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης η σταγόνα είναι ο πολίτης μέσα στη δίνη των προβλημάτων και των ζητημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή μήπως πρόκειται για τη σταγόνα που πρέπει επιτέλους να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και η δεύτερη παρατήρηση: Κάθε άποψη μετράει μόνο όταν δίνεται η δύναμη να ακουστεί. Η ερώτησή μου, αφορά τους κύριο Στυλιανίδη και κύριο Παπουτσή. Θα ήθελα λοιπόν να μάθω εάν θεωρούν ότι πρέπει να θυσιαστεί η ιστορία και να ξεχαστεί η πορεία ενός λαού στο βωμό της διευρυμένης Ευρώπης, όπως γίνεται και στην περίπτωση της Ελλάδας και της Τουρκίας με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευχαριστώ.»

Τελικά για ποιο λόγο γίνονται αυτές οι συζητήσεις, αφού δεν καταλήγουν πουθενά και αφού οι πολιτικοί θα παραμείνουν πολιτικοί; Άλλο ένα αναπάντητο ερώτημά μου μέσα στο παιχνίδι του image και των δημοσίων σχέσεων της πολιτικής.